We leven nog!! :)

Lieve allemaal,

Hier eindelijk weer een update van ons. Dat is een hele lange tijd geleden, want we hebben een drukke, maar goede tijd gehad!

Een eerste instantie mochten we een diplomering meemaken van 5 kinderen van the Village die van de kleuterschool naar de basisschool mochten. Het is in Uganda een groot feest om dit te mogen vieren! Wij mochten als 'ouders' mee met hen, een grote eer! Elk van hen was gekleed in hun mooiste paars en zwarte kleding; jurkjes en pakken :) geweldig om te zien!!

De afgelopen 3 weken zijn we opgetrokken met het team vanuit Australië. Te bedenken dat we 3 weken lang met 30 tieners in dit huis moesten leven, voelde als een grote uitdaging waar we niet echt op stonden te wachten! De eerste dagen moesten we dan ook behoorlijk wennen en kropen we op z'n tijd even in ons bed om 'alleen' te zijn en op adem te komen. Na een paar dagen gingen we het gezelschap waarderen en bleken het enorm goede weken te zijn met hen samen! We hebben super genoten van de diepgang die het team bracht, aanmoediging, bemoediging, meer inzicht in Hopebuilders, nieuwe vriendschappen en contacten en daarnaast ook veel plezier! Het heeft ons erg goed gedaan! Zelfs zo goed dat het afscheid moeilijk was en we onze lieve Aussie's nu missen.

We hebben veel dingen mogen ondernemen met het team. Bovenal hebben we een nieuwe huis mogen bouwen voor 8/9 nieuwe kinderen die er hopelijk in februari of maart in komen wonen. Stenen sjouwen in de hitte, cement maken met de hand, kuil graven in de modder, stenen leggen langs een touw en veel teamBUILDING. Dit betekende: veel zweten, veel water drinken (soms te weinig), verbrande schouders, zeer vieze kleding, moddergezichten en kapotte rimpelhanden. Beide waren we 2 cm langer door de plakkaten modder onder onze schoenen en raakten we onze Mzungu huid kwijt door de bruine kleur; hetzij zon, hetzij modder. :) Het was flink hard werken, maar tegelijkertijd gaf het een voldaan gevoel.

Naast het bouwen mochten we ook met het team naar de sloppenwijk waar zo'n 30 kinderen van de Village of Hope vandaan komen. Dit was voor ons extra bijzonder om een aantal van hen daar te zien lopen en met hen her te beleven van vroeger. We mochten spelletjes met ze doen, familieleden ontmoeten, zingen en ballonnen uitdelen en aandacht geven aan alle kids om ons heen. Veel emoties en gevoelens gaan door ons heen over die tijd in de sloppenwijken. Dit is lastig om te omschrijven op onze blog, maar dit delen we graag met jullie persoonlijk als we terug komen in Nederland.

Ook hebben we een middag besteed in een ander dorp waar we zeep, suiker en 3 naaimachines mochten uitdelen aan de vrouwen in die omgeving. Al juichend en vol blijdschap ontvingen ze dit van ons. We mochten met ze bidden in tweetallen en daarna nog met alle honderden kinderen zingen en spelen.
Daarna hebben we met de jeugd voetbal en volleybal gespeeld en aandacht gegeven aan de kinderen die daar waren.

We merken dat in alles wat we meemaken hier in Uganda, we beiden verschillende ervaringen opdoen en beleven. Dat maakt dat onze persoonlijke belevingen niet altijd even goed te beschrijven zijn op de blog.

Tijdens de Schoolies hebben we een zaterdagmiddag georganiseerd waarin alle kinderen the Village in vier groepen werden gedeeld en zo een sport en spel middag mochten beleven. Elk van ons heeft een team geleidt en aangemoedigd. De kinderen hadden een geweldige middag! Samen een groepslied verzinnen, vlag maken en natuurlijk ook een Afrikaanse dans erbij! Door hun enthousiasme genoten wij met hen mee! De gekleurde hoofdbanden per groep zie je tot op de dag van vandaag nog elke keer ergens terugkomen. :)

Naast al deze ministries en het bouwen, mochten we met dit team ook af en toe de toerist uithangen ;) Zo mochten we Wild Water Raften op de Nijl. Gekleed in veiligheidshestjes, helm en peddel stapten wij in een rubber boot met 7 anderen van het team en een 'Noah' in onze 'Ark'. :) We kregen instructies over hoe we moesten handelen als we door de wilde golven koppie onder zouden gaan... HELP!!!!!!! Tijdens de tocht gebeurde dit dan ook tot 2 keer toe! Niet geheel ongevaarlijk eerlijk gezegd, maar voor ons allebei een geweldige ervaring. Melissa kreeg echt een kick van de harde golven en het idee om in dit wilde water te kunnen overleven! Joyce kreeg het Spaans benauwd na de eerste keer oefenen en vergeten adem te halen en al helemaal toen we de eerste keer in het water terecht kwamen met de boot op ons hoofd en we geen uitweg konden vinden door de woeste golven. Maar vrees niet...we hebben het allebei veilig overleefd. Melissa de tweede keer gered door de reddingsboot, terwijl Joyce aan de boot hing die op de kop lag in het water. Tjah...dat was een beleving! De blauwe plekken zijn nu nog zichtbaar, maar dit was het avontuur zeker waard!

Een tweede avontuur bevond zich niet in Uganda, maar in Kenia! Enorm veel wat we hier over kunnen vertellen! Een safari om nooit te vergeten! Een geweldige, niet te beschrijven, super toffe, gave, spannende, leuke, gezellige, natte, koude, warme, luxe en fantastische ervaring! Veel te veel meegemaakt om nu allemaal te vertellen, maar een aantal hoogtepunten kunnen we jullie niet onthouden!
Alleen de weg er naartoe al was een avontuur! Al hobbelend, schokkend, stotend, slippend en glijdend kwamen een aantal busjes in de modderige greppel terecht. Dit gebeurde keer op keer. Zelfs tijdens de Safari trip in de jeeps kwamen we tot halverwege de banden vast te zitten in de modder en de stromende regen. Leuk om te weten dat de Cheetah een paar meter verderop gespot was door ons! Niet alleen de Cheetah hebben we gespot. Ook mochten we enorm genieten van de 'game drives' waarin we met een open jeep door het natuurgebied crosten. Even een opsomming van de meeste geweldige dieren die we vanaf een aantal meter afstand mochten bewonderen: Zebra's, giraffen, nijlpaarden, krokodillen, olifanten, buffalo's, wildebeesten, grote en kleine schildpadden, arenden, Baboon apen, zwijnen, gazellen, struisvogels, gieren, ratten, muizen, gekleurde hagedissen, jackels, cheetah, elanden en een leeuw met leeuwin!! Deze laatste twee waren echt een hoogtepunt! Het was al geweldig dat we deze mochten ontdekken, omdat we er echt op gehoopt hadden. Maar het moment dat hij opstond, naar ons toe kwam lopen en een meter achter onze auto kwam liggen, was een adrenaline kick voor ons allebei! Een uur lang hebben we genieten van deze ontzagwekkende beesten!
Het kamp waar we in verbleven, was in het midden van deze wildernis. Tenten, zo luxe als hotelkamers, waren opgezet en voorzien van alles wat we nodig hadden! 's Ochtends en 's avonds stond er een bewaker met zaklamp en speer te wachten om ons naar een andere tent te leiden. Wilde dieren konden namelijk direct bij onze tenten komen. Helaas hebben we deze niet mogen ontmoeten, maar het gevoel om 's nachts in je warme bed te liggen met het idee dat het er een giraffe, leeuw of zebra staat te snuffelen aan je tent is toch wel een top gevoel!
We hebben ook een Masai-dorp bezocht waar we de cultuur van deze bevolkingsgroep hebben leren kennen. Super interessant, maar echt een wereld van verschil! Vergeleken met hen voelt ons leven hier in Afrika Westers! Hier kunnen we gaan, staan en koken wat we willen, maar daar zit je in de middle of nowhere met een aantal koeien, geiten en schapen en mini-hutjes zonder licht of raam. Het was een bijzondere en unieke ervaring, waar we veel van hebben geleerd en zeker niet wilden missen.
Helaas kwam er een tijd dat we afscheid moesten nemen van het mooie Kenia en de lieve groep Australiërs. Na een heleboel knuffels stapten we in de auto aan het begin van een lange terugreis. Twee keer zijn we aangehouden door de corrupte Keniaanse politie. Eén keer af moeten betalen in plaats van mee te gaan naar het politiebureau door een stomme reden. De derde keer dat we met corruptie te maken hadden, was bij de grens waar we onze visa opnieuw moesten aanvragen. Vermoeid na een lange reis, 's avonds laat, moesten we ons geld betalen, maar kregen we maar 1 maand visa verlenging terug in plaats van 3 maanden. Boos, teleurgesteld en machteloos probeerde we ze om te praten, maar helaas zonder succes. De volgende dag zijn we naar Jinja gegaan, om nogmaals te proberen ons visa te verlengen, maar zij wilden ook niet meewerken. Volgende maand moeten we terug komen en krijgen we visa verlenging na nog een keer betalen...

Nu zijn we terug in Uganda, hebben een paar nieuwe gasten in het huis en kijken we uit naar een nieuwe periode. De eerste twee dagen was leven zonder stroom, maar blij dat we jullie nu weer op de hoogte kunnen stellen van ons prachtige leven hier in Uganda!

Liefs, Joyce en Melis