Familiebezoek en vorderingen cd-project!
Blijf op de hoogte en volg Joyce en Melissa
21 Januari 2013 | Oeganda, Wairaka
Lieve lezer,
Het is weer hoog tijd om gezellig bij te kletsen over onze belevingen!
Het tweede team is ondertussen ook weer vertrokken naar Australië en wonen we hier nu met ons vijven: Luke & Emily, hun vriend Matt, die ondertussen ook gearriveerd is en wij. Volgende week maandag vertrekken Luke en Emily helaas weer terug naar Australië. Matt zal hier blijven tot een week voor dat wij terug komen naar Nederland.
Gek eigenlijk, het zijn nog maar ruim 5 weken, voordat wij weer op Nederlandse bodem staan! En dat brengt wel dubbele gevoelens met zich mee! De tijd gaat zo snel en we hebben nog en hoop te doen hier! Maar de kriebels om onze geliefde vrienden en familie te zien, worden ook steeds groter! We genieten nu nog van het warme klimaat, wat omgeslagen is van warm, naar heeeel warm, voordat we de koud tegemoet gaan.
Het relaties met de kids in de Village wordt steeds wat dieper! Vooral met de oudere meiden hebben we bijzondere tijden en goede gesprekken.
We hebben contact gehad met een social worker, met wie de komende tijd af te toe samen zullen werken, zodat de kinderen in de village ontvangen wat ze nodig hebben. Want we moeten wel voor ogen houden; de kinderen wonen er niets voor niets. En elk kind heeft zijn of haar eigen verleden. Laatst mochten we daar een stukje van zien. We waren op weg naar de Village om te gaan oefenen voor het zingen. Toen we aankwamen zagen we dat de kids gekleed waren in hun mooiste kleding; mooie jurken en pakken! Ze waren zich klaar aan het maken om hun familie te bezoeken die nog in de sloppenwijken wonen. De oefensessie ging dus niet door! (This is Africa:) We hoopten dat we mee konden en gelukkig kregen we die kans, maar wel eerst even een lange rok aantrekken thuis!
De sloppenwijk hebben we al meerdere keren bezocht, maar het was erg speciaal dat de kinderen ons lieten zien waar ze eerst woonden en we mochten hun tante, oom zus, vrienden en in een enkel geval moeder ontmoeten. Het maakt ons dankbaar om te zien dat 'onze kinderen' zo goed mogen hebben, maar confronterend tegelijk, om te zien dat hun familie daar nog wel moet leven. De kids hadden wat kleding mee en snoepjes om aan hun familie te geven. We zien door deze belevenissen heen hoe belangrijk het werk van Hopebuilders is! In juni zullen er nieuwe kinderen komen wonen in de Village of Hope. De twee huizen zijn bijna af en ook de keuken is al een heel eind klaar. Er is hoop voor een groep nieuwe kinderen!
Ondertussen zijn we erg druk met het cd project!
Lyrics schrijven en verwerken, zelf oefenen en met de kids, opbouw van nummers bepalen, recorden, contacten leggen voor de uitvoering van de cd noem maar op.
Matt is erg betrokken bij het maken van de cd. Hij doet mee met oefenen met de kids en we nemen zijn gitaar spel op.
Sinds vorige week zijn we begonnen met de nummers opnemen in samenwerking met een Afrikaanse man, Nixon, van de YWAM basis hier in Wairaka. Hij heeft zelf ook een aantal cd's gemaakt, heeft een kleine studio in z'n kleine huisje en was enthousiast om ons te helpen met dit nieuwe project. De samenwerking verliep in het begin wat moeizaam, omdat de muziekstijl in Uganda totaal anders is dan in Nederland. Alles wat wij in onze gedachten hadden qua uitwerking was lastig uit te leggen...verschillende culturen, verschillende taal, verschillende muziektaal. Helaas was Melissa ziek, dus hebben Joyce en Matt de eerste 2,5 nummers samen met Nixon opgenomen. Voor Joyce een hele klus om 'de baas te zijn' zoals dat vaak herhaald werd tijdens het opnemen. Maar hoe vaker we bij elkaar kwamen, hoe beter de samenwerking ging, dus het laatste halve nummer is de beste uitvoering tot nu toe! Al met al is het spannend hoe het eindproduct zal zijn. Hopelijk geen uitvoering met allemaal computergeluiden, terwijl we een aanbiddingsnummer wilden, zoals nu bijna het geval bleek te zijn! ;)
Deze week gaan we weer hard oefenen met de kinderen, de eerste 3 nummers opnemen met Nixon en ook de andere 3,5 nummers opnemen qua muziek. Leuke, spannende uitdaging!
Met Melis gaat het een stuk beter. Ze was enorm vermoeid en veel erg veel hoofdpijn en daarnaast last van haar kies. We dachten een een kiesontsteking, maar het blijkt mee te vallen! De pijn word minder! We kennen een Nederlandse vrouw die verpleegkundige in en in Kampala woont, dus we hebben even contact met haar opgenomen. Zij raadde aan om een antibiotica te nemen. Voor € 0.60 konden we die krijgen in de stad! De vermoeidheid en hoofdpijn nemen af, en 't gaat gelukkig weer een stuk beter. Een wonder, want het had een heel gedoe geweest als we toch naar een tandarts in Kampala moesten en herstellen van een ingreep zou veel van onze tijd vragen, terwijl we zoveel te doen hebben de komende weken!
Zo blijven er vaak uitdagingen op ons pad komen, maar steeds mogen we Gods wegen ontdekken door onze beproevingen heen en dat maakt ons sterk!
We hopen dat jullie het goed maken en we geven jullie en warme Afrikaanse hug, die kunnen jullie vast wel gebruiken in deze kou!
Liefs, Joyce en Melis
Het is weer hoog tijd om gezellig bij te kletsen over onze belevingen!
Het tweede team is ondertussen ook weer vertrokken naar Australië en wonen we hier nu met ons vijven: Luke & Emily, hun vriend Matt, die ondertussen ook gearriveerd is en wij. Volgende week maandag vertrekken Luke en Emily helaas weer terug naar Australië. Matt zal hier blijven tot een week voor dat wij terug komen naar Nederland.
Gek eigenlijk, het zijn nog maar ruim 5 weken, voordat wij weer op Nederlandse bodem staan! En dat brengt wel dubbele gevoelens met zich mee! De tijd gaat zo snel en we hebben nog en hoop te doen hier! Maar de kriebels om onze geliefde vrienden en familie te zien, worden ook steeds groter! We genieten nu nog van het warme klimaat, wat omgeslagen is van warm, naar heeeel warm, voordat we de koud tegemoet gaan.
Het relaties met de kids in de Village wordt steeds wat dieper! Vooral met de oudere meiden hebben we bijzondere tijden en goede gesprekken.
We hebben contact gehad met een social worker, met wie de komende tijd af te toe samen zullen werken, zodat de kinderen in de village ontvangen wat ze nodig hebben. Want we moeten wel voor ogen houden; de kinderen wonen er niets voor niets. En elk kind heeft zijn of haar eigen verleden. Laatst mochten we daar een stukje van zien. We waren op weg naar de Village om te gaan oefenen voor het zingen. Toen we aankwamen zagen we dat de kids gekleed waren in hun mooiste kleding; mooie jurken en pakken! Ze waren zich klaar aan het maken om hun familie te bezoeken die nog in de sloppenwijken wonen. De oefensessie ging dus niet door! (This is Africa:) We hoopten dat we mee konden en gelukkig kregen we die kans, maar wel eerst even een lange rok aantrekken thuis!
De sloppenwijk hebben we al meerdere keren bezocht, maar het was erg speciaal dat de kinderen ons lieten zien waar ze eerst woonden en we mochten hun tante, oom zus, vrienden en in een enkel geval moeder ontmoeten. Het maakt ons dankbaar om te zien dat 'onze kinderen' zo goed mogen hebben, maar confronterend tegelijk, om te zien dat hun familie daar nog wel moet leven. De kids hadden wat kleding mee en snoepjes om aan hun familie te geven. We zien door deze belevenissen heen hoe belangrijk het werk van Hopebuilders is! In juni zullen er nieuwe kinderen komen wonen in de Village of Hope. De twee huizen zijn bijna af en ook de keuken is al een heel eind klaar. Er is hoop voor een groep nieuwe kinderen!
Ondertussen zijn we erg druk met het cd project!
Lyrics schrijven en verwerken, zelf oefenen en met de kids, opbouw van nummers bepalen, recorden, contacten leggen voor de uitvoering van de cd noem maar op.
Matt is erg betrokken bij het maken van de cd. Hij doet mee met oefenen met de kids en we nemen zijn gitaar spel op.
Sinds vorige week zijn we begonnen met de nummers opnemen in samenwerking met een Afrikaanse man, Nixon, van de YWAM basis hier in Wairaka. Hij heeft zelf ook een aantal cd's gemaakt, heeft een kleine studio in z'n kleine huisje en was enthousiast om ons te helpen met dit nieuwe project. De samenwerking verliep in het begin wat moeizaam, omdat de muziekstijl in Uganda totaal anders is dan in Nederland. Alles wat wij in onze gedachten hadden qua uitwerking was lastig uit te leggen...verschillende culturen, verschillende taal, verschillende muziektaal. Helaas was Melissa ziek, dus hebben Joyce en Matt de eerste 2,5 nummers samen met Nixon opgenomen. Voor Joyce een hele klus om 'de baas te zijn' zoals dat vaak herhaald werd tijdens het opnemen. Maar hoe vaker we bij elkaar kwamen, hoe beter de samenwerking ging, dus het laatste halve nummer is de beste uitvoering tot nu toe! Al met al is het spannend hoe het eindproduct zal zijn. Hopelijk geen uitvoering met allemaal computergeluiden, terwijl we een aanbiddingsnummer wilden, zoals nu bijna het geval bleek te zijn! ;)
Deze week gaan we weer hard oefenen met de kinderen, de eerste 3 nummers opnemen met Nixon en ook de andere 3,5 nummers opnemen qua muziek. Leuke, spannende uitdaging!
Met Melis gaat het een stuk beter. Ze was enorm vermoeid en veel erg veel hoofdpijn en daarnaast last van haar kies. We dachten een een kiesontsteking, maar het blijkt mee te vallen! De pijn word minder! We kennen een Nederlandse vrouw die verpleegkundige in en in Kampala woont, dus we hebben even contact met haar opgenomen. Zij raadde aan om een antibiotica te nemen. Voor € 0.60 konden we die krijgen in de stad! De vermoeidheid en hoofdpijn nemen af, en 't gaat gelukkig weer een stuk beter. Een wonder, want het had een heel gedoe geweest als we toch naar een tandarts in Kampala moesten en herstellen van een ingreep zou veel van onze tijd vragen, terwijl we zoveel te doen hebben de komende weken!
Zo blijven er vaak uitdagingen op ons pad komen, maar steeds mogen we Gods wegen ontdekken door onze beproevingen heen en dat maakt ons sterk!
We hopen dat jullie het goed maken en we geven jullie en warme Afrikaanse hug, die kunnen jullie vast wel gebruiken in deze kou!
Liefs, Joyce en Melis
-
21 Januari 2013 - 11:21
Hans Van De Beek:
Hallo lieve meiden!
Gaaf om weer een nieuwsbrief van jullie te lezen. Gelukkig dat je weer opknapt, Melis! Dan kunnen jullie ook samen verder aan het cd-project! Ja, de tijd vliegt... Ineens gaat het hard. Ik hoop dat jullie kunnen afmaken wat jullie te doen staat! Dat zou het meest bevredigende zijn... :-)
Jullie hebben het erg warm, nou hier is het helemaal wit. Nederland staat in het teken van ijs en sneeuw. Wat een wereld van verschil.
Nou zet 'm op vandaag! Lieve groet, en dikke knuffel!
Hans / papa. -
21 Januari 2013 - 22:19
Herma:
Hoi, hoi,
Fijn om weer van jullie te horen. Nog maar 5 weken? Wat gaat de tijd toch snel!!
Melissa, gelukkig dat je kiespijn weer weg is en je verder ook weer opknapt.
Hoop dat de cd die jullie met elkaar maken erg mooi gaat worden en op tijd klaar zal zijn.
Fijn dat er zoveel hulp is.
Heb een goede tijd samen en tot jullie volgende berichtgeving maar weer.
Liefs, Herma
-
22 Januari 2013 - 17:07
Hendrieke En Jan:
Lieve meiden, ook voor jullie blijft : " Time flies when you're having fun" SOOO Much to do en so little time. Succes met alles wat jullie nog voor elkaar willen krijgen in deze 5 weken.
Fijn dat ze weer beter bent Melissa.
Dikke knuffel van ons.
Groetjes Jan en Hendrieke -
23 Januari 2013 - 20:57
Marry:
Dit was inderdaad even gezellig bij kletsen. Met veel plezier jullie belevenissen gelezen. Heel veel zegen en succes met het cd-prject. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat! Wij vermaken ons hier wel in de kou... morgen hoop ik nog even te schaatsen dat hoort er even bij nu er ijs ligt. En jullie lekker genieten van de zon..... heerlijk hoor! Veel liefs! -
01 Februari 2013 - 16:05
Gerda:
Dag lieve Joyce en Melissa,
Onderhand is het druilerig, regenachtig weer in Nederland in plaats van sneeuw, zoals de vorige schrijvers aangaven. Net op de fiets met de paraplu: niet zo erg veilig eigenlijk.
Leuk om weer jullie verhalen te lezen. Nog even en dan misschien de cultuurschok terug in Nederland.
Veel wijsheid en plezier toe gebeden voor de resterende weken Oeganda.
Groetjes, Gerda.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
