De eerste week in Afrika!
Blijf op de hoogte en volg Joyce en Melissa
18 September 2012 | Oeganda, Wairaka
Lieve lezers,
Wat er het eerst in ons opkomt na een week in Afrika te wonen, is: 'Chaos!' Je loopt op een onverharde, rode weg, steeds in de gaten houdend of je niet omver gereden wordt door een Boda Boda. Er is mooie natuur om je heen en een brandende zon op je lichaam. Aangekomen bij the highway schieten de gedachten door je hoofd als: 'Hoe kom ik ooit aan de overkant met deze drukte.' En: 'Waarom rijden ze niet gewoon aan de rechterkant van de weg?' Confusing! Met een hoop getoeter kom je aan de overkant, vraagt elke taxi chauffeur of je bij hem in het busje mee wil rijden en vervolgens zit je bij een van de gelukkige taxichauffeurs, opgepropt in de hitte, bijna bij elkaar op schoot. We missen onze ov-chipkaart, want hier gaat alles 'handje contantje' Je wordt scherp in de gaten gehouden of je wel betaald hebt.
Vandaag stapte we uit de bus en de slipper van Joyce legde het loodje.... oops... wat nu?? Een betrokken Afikaan, met misschien iets meer interesse, wees ons naar een lokale schoenmaker, die buiten op een krukje schoenen maakte. Met naald en draad en een stukje rubber maakte hij nauwkeurig de slipper, zodat Joyce niet op haar blote voeten hoefde te lopen. Dit kostte 20 cent...
De afgelopen week hebben we verschillende plekken bezocht waar we de aankomende maanden zullen werken. Zaterdag zijn we naar the Baby-Home geweest, waar we eerst mochten helpen bij het voeden van 20 peutertjes. Vervolgens werden we uitgenodigd bij de groep met een aantal baby's. Kinderen die ziek en/of wees zijn. We mochten hun met liefde omarmen. Verdrietig om te realiseren dat al deze kinderen hun 'moeders' moeten delen met zoveel anderen.
Zondag mochten we naar een lokale kerk waar de meeste kinderen van de Village aanwezig waren. Ze zijn hier heel vrij in hun uiting door middel van zingen, klappen, dansen en rappen! :) De gemiddelde dienst duurt hier 3 uur, maar we were lucky, vandaag maar 2 uurtjes. De preek in het Afrikaans-Engels was lastig te verstaan. Toch goed om daar te zijn geweest, ook al maakt het wel dat we onze Hebron missen.
Maandag zijn we naar de Nursery School geweest. Je kan dit vergelijken met een peuterspeelzaal, maar de kinderen worden hier vanaf 2 jaar al belast met leerstof. Tellen, schrijven, kleuren herkennen en veel zingen! Allebei mochten we meedraaien in een klas waar we meteen als lerares mochten functioneren. Teacher Melissa and Teacher Joyce!
Vandaag zijn we voor het eerst naar de vrouwengroep geweest in een plaatsje aan de andere kant van de Nijl. Eerst hadden we een tijd van zingen, devotions en gebed. Na een pauze met een enorme grote kop met maismeel en suiker (papje) gingen we praktisch aan het werk. De vrouwen die normaal gesproken in de prostitutie werkte, moeten leren om zichzelf te kunnen onderhouden in a proper way. Dus vandaag hebben we geleerd om kralen te maken van karton. Het is hier gebruikelijk om zelfgemaakte spullen te verkopen voor je eigen onderhoud. Ook wij mochten het proberen en ontvingen een groot applaus, omdat wij als Mzungu's dit karweitje perfect hadden uitgevoerd! Proud moment ;)
We komen nu voor het eerst op alle plekken, dus elke dag is er weer wat nieuws. We zijn veel tijd kwijt aan het reizen, want we moeten gemiddeld een uur heen en een uur terug reizen. Door alle nieuwe indrukken kost het ons veel energie om dit alles te verwerken en ons eigen plekje te vinden. Ook momenten dat we echt kunnen genieten.
Het dagelijks leven hier is goed. De wc spoelt weer door en uit de douche stroomt weer warm water. We hebben ondertussen nog nooit zoveel rijst gegeten in ons leven als in de afgelopen week. Maar de ananas en passievrucht maakt alles weer goed. :)
Gelukkig kunnen we hier goed slapen, ondanks de vele dromen per nacht. Malariatablet?? Haha.
Genoeg om te vertellen, maar voor nu zeggen we weer: 'Tot de volgende blog!'
Een enthousiaste Afrikaanse knuffel van ons!
Wat er het eerst in ons opkomt na een week in Afrika te wonen, is: 'Chaos!' Je loopt op een onverharde, rode weg, steeds in de gaten houdend of je niet omver gereden wordt door een Boda Boda. Er is mooie natuur om je heen en een brandende zon op je lichaam. Aangekomen bij the highway schieten de gedachten door je hoofd als: 'Hoe kom ik ooit aan de overkant met deze drukte.' En: 'Waarom rijden ze niet gewoon aan de rechterkant van de weg?' Confusing! Met een hoop getoeter kom je aan de overkant, vraagt elke taxi chauffeur of je bij hem in het busje mee wil rijden en vervolgens zit je bij een van de gelukkige taxichauffeurs, opgepropt in de hitte, bijna bij elkaar op schoot. We missen onze ov-chipkaart, want hier gaat alles 'handje contantje' Je wordt scherp in de gaten gehouden of je wel betaald hebt.
Vandaag stapte we uit de bus en de slipper van Joyce legde het loodje.... oops... wat nu?? Een betrokken Afikaan, met misschien iets meer interesse, wees ons naar een lokale schoenmaker, die buiten op een krukje schoenen maakte. Met naald en draad en een stukje rubber maakte hij nauwkeurig de slipper, zodat Joyce niet op haar blote voeten hoefde te lopen. Dit kostte 20 cent...
De afgelopen week hebben we verschillende plekken bezocht waar we de aankomende maanden zullen werken. Zaterdag zijn we naar the Baby-Home geweest, waar we eerst mochten helpen bij het voeden van 20 peutertjes. Vervolgens werden we uitgenodigd bij de groep met een aantal baby's. Kinderen die ziek en/of wees zijn. We mochten hun met liefde omarmen. Verdrietig om te realiseren dat al deze kinderen hun 'moeders' moeten delen met zoveel anderen.
Zondag mochten we naar een lokale kerk waar de meeste kinderen van de Village aanwezig waren. Ze zijn hier heel vrij in hun uiting door middel van zingen, klappen, dansen en rappen! :) De gemiddelde dienst duurt hier 3 uur, maar we were lucky, vandaag maar 2 uurtjes. De preek in het Afrikaans-Engels was lastig te verstaan. Toch goed om daar te zijn geweest, ook al maakt het wel dat we onze Hebron missen.
Maandag zijn we naar de Nursery School geweest. Je kan dit vergelijken met een peuterspeelzaal, maar de kinderen worden hier vanaf 2 jaar al belast met leerstof. Tellen, schrijven, kleuren herkennen en veel zingen! Allebei mochten we meedraaien in een klas waar we meteen als lerares mochten functioneren. Teacher Melissa and Teacher Joyce!
Vandaag zijn we voor het eerst naar de vrouwengroep geweest in een plaatsje aan de andere kant van de Nijl. Eerst hadden we een tijd van zingen, devotions en gebed. Na een pauze met een enorme grote kop met maismeel en suiker (papje) gingen we praktisch aan het werk. De vrouwen die normaal gesproken in de prostitutie werkte, moeten leren om zichzelf te kunnen onderhouden in a proper way. Dus vandaag hebben we geleerd om kralen te maken van karton. Het is hier gebruikelijk om zelfgemaakte spullen te verkopen voor je eigen onderhoud. Ook wij mochten het proberen en ontvingen een groot applaus, omdat wij als Mzungu's dit karweitje perfect hadden uitgevoerd! Proud moment ;)
We komen nu voor het eerst op alle plekken, dus elke dag is er weer wat nieuws. We zijn veel tijd kwijt aan het reizen, want we moeten gemiddeld een uur heen en een uur terug reizen. Door alle nieuwe indrukken kost het ons veel energie om dit alles te verwerken en ons eigen plekje te vinden. Ook momenten dat we echt kunnen genieten.
Het dagelijks leven hier is goed. De wc spoelt weer door en uit de douche stroomt weer warm water. We hebben ondertussen nog nooit zoveel rijst gegeten in ons leven als in de afgelopen week. Maar de ananas en passievrucht maakt alles weer goed. :)
Gelukkig kunnen we hier goed slapen, ondanks de vele dromen per nacht. Malariatablet?? Haha.
Genoeg om te vertellen, maar voor nu zeggen we weer: 'Tot de volgende blog!'
Een enthousiaste Afrikaanse knuffel van ons!
-
18 September 2012 - 20:58
Eva:
Heey, Wat leuk om te lezen zeg! Super leuk om te weten waar jullie mee bezig zijn! Geniet er lekker van met zn tweeen:) liefsx -
19 September 2012 - 11:34
Laura:
Lieverds,
Wat een leuke verhalen! Lijkt me een hoop drukte daar in het verkeer inderdaad.. En nu al 'teachers'! Wat gaaf zeg.. :) Ben benieuwd naar het volgende verhaal!
Veel liefs, Lau -
19 September 2012 - 12:12
Jan En Hendrieke:
Lieve Melissa en Joyce,
Fijn dat jullie goed aangekomen zijn. Wat een wereld van verschil met hier het natte en koude "kikkerlandje".
Leuk om te lezen over jullie ervaringen.
Lieve groetjes van ons tweetjes uit Elburg en een dikke knuffel. -
19 September 2012 - 16:11
Opa En Oma Homburg:
Lieve Melissa en Joyce,
Wij volgen jullie met aandacht via jullie nieuwsbrieven. Jullie zijn kanjers voor wat jullie al hebben gedaan in het huis. Het lijkt ons heel leuk om juist die Oegandese kindertjes te verzorgen.
Fijn dat we zo met elkaar kunnen praten.
Heel veel liefs van opa en oma. Toj, toj, toj! -
19 September 2012 - 17:18
Marry:
Hoi lieve luitjes,
Ja, wat een belevenissen allemaal. Hebben jullie al gebruik gemaakt van een bodaboda? Dan hou je wel je hart vast zo fietsen die lui overal tussen door! Ik kan me voorstellen dat jullie van alle indrukken knap moe kunnen worden. Overal donkere mensen en kinderen om je heen..... ook wennen lijkt me.
Jullie zijn vast niet de enige Mzungu's daar, gelukkig maar!
Heel veel liefs en we denken aan jullie! -
19 September 2012 - 17:18
Marry:
Hoi lieve luitjes,
Ja, wat een belevenissen allemaal. Hebben jullie al gebruik gemaakt van een bodaboda? Dan hou je wel je hart vast zo fietsen die lui overal tussen door! Ik kan me voorstellen dat jullie van alle indrukken knap moe kunnen worden. Overal donkere mensen en kinderen om je heen..... ook wennen lijkt me.
Jullie zijn vast niet de enige Mzungu's daar, gelukkig maar!
Heel veel liefs en we denken aan jullie! -
19 September 2012 - 17:18
Marry:
Hoi lieve luitjes,
Ja, wat een belevenissen allemaal. Hebben jullie al gebruik gemaakt van een bodaboda? Dan hou je wel je hart vast zo fietsen die lui overal tussen door! Ik kan me voorstellen dat jullie van alle indrukken knap moe kunnen worden. Overal donkere mensen en kinderen om je heen..... ook wennen lijkt me.
Jullie zijn vast niet de enige Mzungu's daar, gelukkig maar!
Heel veel liefs en we denken aan jullie! -
19 September 2012 - 19:56
Linda:
Als ik dit zo hoor, nou dan hebben jullie niets aan je "oversteekdiploma", maar veel meer aan "ruimtelijk inzicht" en een voorraadje "lef"! Ja, want voor je het weet ben je zelf onderdeel van de chaos op een kruispunt.
Nou meiden, jullie mogen van alles ondernemen maar we willen jullie wel graag heelhuids thuis krijgen hoor.
Complimenten voor jullie gave nieuwsbrief. Heb ik met zoveel plezier gelezen en de beelddenkers onder ons bedienen jullie op hun wenken. Super leuk gedaan!
Dikke knuffel, mama
-
19 September 2012 - 22:00
Hans:
Wat een wereld van verschil, en wat om deze verschillen aan den lijve te ervaren, te zien, te horen en te ruiken... Volgens mij lijkt Nederland voor jullie al heel lang geleden, vanwege de vele, nieuwe indrukken die jullie opdoen... Gaaf dat jullie zo uitgebreid verslag doen! Geeft ons een goede indruk van jullie leven daar. Respect, en veel liefs. Ben trots op jullie, meiden!!! Hans / papa. -
22 September 2012 - 22:55
Dick En Addie:
Lieve allebei,
wat schrijven jullie geweldig beeldend. Prachtig om jullie verhalen te lezen. wat maken jullie veel mee. We zijn heel benieuwd waar jullie je plek vooral in gaan vinden... weet dat we elke dag voor jullie bidden. We zien uit naar jullie volgende verhaal en hopen van harte dat jullie per dag mee ingeburgerd raken en minder vermoeid zijn van alle indrukken. De chaos die jullie beschrijven herkennen we... wat zijn we in Nederland ongelooflijk georganiseerd en welvarend...
Voor nu een lieve groet (we weten niet of er ook een Heerdese knuffel bestaat, maar anders bij dezen!),
van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
